۱. هرگاه یکی از زوجین مقیم خارج از کشور باشد ، دادگاه محل اقامت طرفی که در ایران اقامت دارد برای رسیدگی صالح است . اگر زوجین مقیم خارج از کشور باشند ، ولی یکی از آنان در ایران سکونت موقت داشته باشد ، دادگاه محل سکونت فرد ساکن در ایران و اگر هر دو در ایران سکونت موقت داشته باشند ، دادگاه محل سکونت موقت زوجه برای رسیدگی صالح است . هرگاه هیچ یک از زوجین در ایران سکونت نداشته باشند ، دادگاه شهرستان تهران صلاحیت رسیدگی را دارد ، مگر آنکه زوجین برای اقامه دعوی در محل دیگر توافق کنند .
۲. هرگاه ایرانیان مقیم خارج از کشور امور و دعاوی خانوادگی خود را در محاکم و مراجع صلاحیت دار محل اقامت خویش مطرح کنند ، احکام این محاکم یا مراجع در ایران اجرا نمی‌شود مگر آنکه دادگاه صلاحیت دار ایرانی این احکام را بررسی و حکم تنفیذی صادر کند و ناظر به پرونده‌های جریانی می‌باشد .
۳. مطابق با نظریه مشورتی شماره ۷۰۷/۹۲/۷-۱۹/۴/۱۳۹۲ اداره حقوقی قوه قضائیه نیز ، حکم طلاق صادره از دادگاه خارجی در مورد زوجین ایرانی ، زمانی واجد اثر حقوقی در ایران می‌گردد و قابلیت اجرا می‌یابد که در دادگاه خانواده ایران تنفیذ گردد.
برای مطالعه در مورد نحوه انتخاب موسسه حقوقی به این مطلب مراجعه کنید.